آرامش، در ناآرامیست!

بذار همین اول، کل مطلب رو بهت بگم. موفقیت توی هر کاری، بستگی به این داره که چقدر خودت رو برای رو در رو شدن با سختی و مشکل آماده کردی. همین!

یه مثال میتونه به روشن شدن قضیه کمک کنه. فرض کن دنبال راه اندازی استارتاپ خودتی. هرچی که تا الان شنیدی رو فراموش کن. تصورات و تخیلات خودت، خضعبلاتی که توی اینستا می‌بینی. همه‌ش یه سری توهمه. اینکه توی آفیس خودت بشینی و ماگ قهوه تلخ کنار دستت باشه و اون کت شلوار چند ده میلیونیه تنت باشه و خانم منشی بهت بگه امروز ساعت فلان جلسه داری و بقیه …ها!. فراموش کن همه‌ش رو.

بذار برات بگم واقعیت چطوریه. ساعت ۴ صبح بیدار میشی و در حالیکه رفیقت که کارمنده هنوز ۲ ساعت دیگه تا بیدار شدنش مونده. عصر، رفیقِ کارمندت از سر کار برمی‌گرده و با بقیه دوستات میرن کافه و تا ۱۰ شب میگن و میخندن و خوش میگذرونن و تو هنوز توی آفیست دنبال راه حل برای فلان مشکل بیزنست هستی. دوستات آخر هفته میگن بابا، پاشو بیا بریم شمال اما تو ۲۴ در ۷ کار داری، مدام استرس داری که تا فلان تاریخ باید اولین ریلیز رو بیرون بدی، فلان باگ رو برطرف کنی و مشتری جدید پیدا کنی. رفقات ماشین میخرن، تو مجبوری ماشینتو بفروشی و روی بیزنست سرمایه‌گذاری کنی. دوست کارمندت سر ماه حقوقش رو می‌گیره اما تو باید حقوق پرسنلت رو بدی و الخ. اینا فقط نوک کوه یخ بود که برات گفتم. ممکنه حتی وسط راه انگیزه‌ات رو از دست بدی یا سرمایه‌ات تموم شه یا استارتاپت زمین بخوره و همه چیزت رو از دست بدی. شانس بیاری که مجرد باشی! وگرنه نگم برات!

آره رفیق. ولی بعد چند سال، اگه دَووم بیاری و زنده بمونی! در حالیکه دوست کارمندت دنبال وام واسه خرید خونه‌ ست، تو یه بنیان قوی واسه زندگیت ساختی. تو دیگه یه گرگ بارون دیده‌ای که هر چیزی رو میتونی بسازی. چون ساختن رو یاد گرفتی. چون یادگرفتی که توی comfort zone خودت نمونی. اگه بازم دَووم بیاری و یکم هم بخت یارت باشه، اون دوست کارمندت حالا ممکنه واسه کار کردن واسه تو سر و دست بشکونه.

این یه مثال بود. هر کسی ممکنه اهدافش فرق کنه و موفقیت براش توی رسیدن به اهداف خودش ترسیم بشه. با اینحال، قانون کلی رو هیچ وقت فراموش نکن:

باید با شرایط ناخوشایند و ناراحت کننده، خو بگیری. باید با ناراحتی و سختی، راحت باشی!

اگه میخوای خوش بگذرونی و جَوونی کنی، اگه میخوای تا فلان ساعت با دوست اجتماعیت!! توی شهر وِل بچرخی و دور دور کنی، اگه میخوای زود به هدفت برسی و صبر نداری، صندلی ای بین صندلی موفق‌ها نداری. اینو بدون که برای موفقیت، هیچ آسانسوری اختراع نشده. باید از پله ها بالا بری. باید سرسخت باشی رفیق!